Hoe saai is iemand die altijd in zijn of haar comfort zone blijft? Heel saai. Scott Simpson schreef ooit een briljant artikel, You Are Boring, waarin hij een genadeloos beeld schetst van iemand die alleen veilige keuzes maakt.

Hoe pijnlijk dat stuk ook was, je kon altijd denken: “Maar dit geldt niet voor mij, want ik doe de dingen niet die hij beschrijft.” Het zijn immers Amerikaanse eigenaardigheden die genoemd worden. Daarom leek het me leuk om eens een Nederlandse versie van zijn karakterisering te maken:

Je bent saai

Het was gezellig op de receptie, totdat jij in beeld kwam. Je zag me staan tussen de vele andere mensen, je liep naar me toe en je begon te praten. En je hield je mond niet meer.

Je stemt D66, je gaat zeker niet naar de kerk, en je houdt van goed eten, gemaakt van mooie producten. Je draagt kleding die comfortabel is, en soms ook modieuze details heeft. Een outdoor rugzak. Een stoere fiets. Museumjaarkaart. Je luistert naar Blaudzun, of, als je in een wilde bui bent, Triggerfinger.

Je houdt van goede koffie, niet die troep die ze bij ketens verkopen. En begin niet over Senseo, dat is niet eens koffie.

Borgen is een heerlijke serie. Maar eigenlijk zijn alle Scandinavische series goed. DWDD is een ankerpunt op je avond, dan ben je weer helemaal bij. De rest van de avond gaat de TV uit, dan hou je zo veel tijd over voor andere dingen.

Je haalt je nieuws bij NU, snel en gratis. Maar in het weekend neem je uitgebreid de tijd om de Volkskrant te lezen. Als iemand groot onrecht aan de kaak stelt op Facebook, dan deel je dat op je tijdlijn, want je bent betrokken. Je bent geen groot voetbalfan, maar tijdens een WK ga je er helemaal in mee.

Je voelt je niet te goed om bij de Action te kopen. Of bij de Lidl. Maar de Primark is te erg.

Op vakantie slenteren door Toscane, maar niet in de zomer. Minstens 1 keer per jaar naar een waddeneiland. De Parade, alleen al voor de gezelligheid, al je vrienden zijn er ook.

Je bent saai. Zo ontzettend saai.