Alle berichten van Jeroen Nijs

Ruzie – Fight

Ru-zie! Als op mijn oude basisschool twee kinderen dreigden te gaan vechten, gingen de andere kinderen er in een kringetje omheen staan, en riepen ze “Ru-zie! Ru-zie! Ru-zie!” Meestal duurde dat niet lang, want dan kwam er een meester of juf om de kemphanen uit elkaar te halen. (Gevolgd door mijn favoriete moment: als de twee ruziemakers elkaar een handje moesten geven, terwijl ze elkaar niet aankeken.)

Op sociale media zie je dit ook wel eens; twee (of meer) mensen gooien met modder naar elkaar, en de rest staat er gefascineerd naar te kijken. Alleen komt er dan niet een meester of juf om iedereen tot orde te roepen.

Het is niet zo dat ik nu voorstel dat een toeschouwer tussenbeide stapt, want dat is vaak alleen maar olie op het vuur. Ik vind dat de eigenaren van de site die verantwoordelijkheid hebben. Zoals Sarah Jeong het in The Internet of Garbage al zo pakkend formuleerde: “Take out the trash!”

Liefde – Love

“Sjaak! Kom ’s effe hier!” Geen reactie. Hij zette de tv wat zachter. “Sja-haak!” Uit de keuken kwam het geluid van nagels op zeil. Hij legde de afstandsbediening opzij, keek of zijn linkerslof goed zat, en stond op van de bank. Onwillekeurig kreunde hij.

In de keuken liep Sjaak rond. “Daar ben je. Ga je mee met het baasje?” De pug snoof. Hij pakte hem voorzichtig op, en nam hem mee naar de woonkamer.

Terug op de bank hield hij Sjaak voor zijn gezicht. “En wie houdt er van het baasje? Wíe houdt er van het baasje?” De hond likte zachtjes over zijn wang. “Ja, Sjaak houdt van het baasje, hè.”

Hij zette de hond naast zich neer. “Ga je mee het shownieuws kijken? Dat vind jij ook leuk, hè?” Hij zette het geluid harder. De hond draaide een paar rondjes op de bank, en ging toen tegen aan hem liggen. Al snel snurkte hij zachtjes.

Hij krabde de hond achter de oren. “Braaf, Sjaak. Braaf.”

Spel – Game

Een scene uit de game Control

Control is de game die ik nu aan het spelen ben. Jesse Faden wil achterhalen wat er met haar broer gebeurd is, en ze denkt dat het (fictieve) Federal Bureau of Control er meer van weet.

Het bureau blijkt een hoofdkantoor te hebben dat overgenomen is door bovennatuurlijke krachten. Sommige medewerkers hangen stil in de lucht, andere zijn bezeten en vallen je aan als ze je zien. Binnen de kortste keren is Jesse benoemd tot directeur van het bureau, en krijgt ze een speciaal wapen, waarmee ze o.a. voorwerpen op afstand kan oppakken en naar tegenstanders kan gooien.

Dit is allemaal redelijk standaard voor een game, maar wat Control bijzonder maakt is hoe het kantoor eruit ziet. Het is een gigantisch complex, dat in de stijl van het brutalisme is gebouwd, onbewerkt beton dus. En de hele inrichting is in jaren-70 stijl, met toepasselijke apparatuur in de laboratoria. Zeg maar zoals de werkkamer van mijn vader er vroeger uit zag.

Ook liggen overal memo’s en geluidsbanden die je kunt lezen resp. beluisteren, en daardoor kom je meer te weten over wat er zich allemaal op het kantoor heeft afgespeeld voordat het misging.

Ik weet nog niet of het me gaat lukken om het spel uit te spelen, want het is af en toe best pittig, maar de sfeer zal ik sowieso niet snel vergeten.

Feest – Party

Wat een wonderlijk verschijnsel is dat, feest. Je kunt er allerlei ideeën bij hebben, maar waar komt het nu eigenlijk op neer? Iemand nodigt mensen uit, en zegt dat het een feest is. Dat is het. Dat is alles wat er voor nodig is.

Natuurlijk wordt een feest een stuk leuker met een springkussen, maar het is niet noodzakelijk.

Dit kan een bevrijdende gedachte zijn. Je hoeft helemaal niet moeilijk te doen om een feestje te kunnen vieren. Hang slingers op en je hebt het.

Dier – Animal

Een koe in een stal

Stel je voor dat buitenaardse wezens onze aarde zouden vinden, en de meest intelligente levensvorm zou een koe zijn. Wat zouden ze daarvan vinden? Zouden ze ervan uitgaan dat deze dieren net zo slim waren als zij? Zouden ze proberen te achterhalen wat de koe bedoelt als ze loeit, als ze een vrolijke straal urine klatert, als ze een koeienvlaai deponeert? En wat zou de koe zelf vinden? Ik denk dat ze onverstoord zou blijven herkauwen.

Renovatie – Renovation

Ze drukt de knop van het broodrooster naar beneden. Hij komt binnen.

“Wat doe je?”, vraagt hij.

“Ik ben het brood aan het renoveren.”

Hij pakt zijn telefoon en begint te typen.

“En wat doe jij nou?”, vraagt ze.

“Ik ga dit gebruiken voor mijn blog.”

“Maar we hebben dit gesprek helemaal niet in het echt gehad!”

Zij, terwijl ze in de camera kijkt: “Hij heeft dit gewoon verzonnen, geloof hem niet!”

Recycling – Recycling

Een vuilnisbak met vier openingen

Let op dat u afval dat u een nieuwe bestemming wilt geven in de juiste opening gooit:

  • De linkse bak is voor uw diepste, zwartste herinneringen.
  • Midden-boven is voor pinguïns en vossen onder het ijs.
  • Midden-onder is voor blauwe kokerrokken.
  • Rechts is voor oude liefdes, mits verroest.

Drankje – Beverage

“Jij wilde de koffie met suiker en melk, hè?”, zegt mijn moeder vanuit de keuken.

“Nee, gewoon zwart, ma”, zeg ik.

“Wat zeg je?”

Mijn moeder is slechthorend, dus ik loop naar de keuken. “Gewoon zwart, niks erin.”

“Oké.” Ze giet water in het koffiezetapparaat, en morst wat.

“Suiker en melk, toch?”

“Nee hoor, gewoon zwart.”

“O ja”.  Ze begint de koffie in het filter te scheppen, en telt mee. “Hoeveel schepjes had ik er nu al ingedaan?”

“Twee, volgens mij.”

“Dan nog eentje. Jij wil straks met suiker en melk, hè?”

“Nee, alleen zwart, niks erbij.”

Ze zet het apparaat aan en we lopen naar de woonkamer. De tijd zal langzaam gaan bij dit bezoek, dat voel ik al.

Geuren – Smells

Asterix en Obelix ruiken Corsicaanse kaas

Een van de vele geslaagde grappen in Asterix op Corsica gaat over Corsicaanse kaas. Ik weet niet of je die kaas wel eens in het echt geroken hebt, maar de geur is werkelijk adembenemend. Als Asterix en Obelix dan ook op de boot naar Corsica zitten, en de balling Ozewiezewozewiezewallakristallix maakt zijn geliefde kaas open, vallen ze bijna flauw van de lucht.

En dan ruikt de Corsicaan, over de geur van de kaas heen, de aroma’s van zijn eiland, die naar binnen waaien. “Dat vermoeden van rozemarijn en lavendel… vrienden”

Als kind snapte ik deze grap niet, maar nu moet ik er elke keer weer om lachen, hoe vaak ik het ook al gelezen heb.

Kindertijd – Childhood

“Heel goed, Jeroen. Welk stickertje wil je graag in je schriftje?” Ik glom van trots: ik had alle oefeningen goed gemaakt.

Je hele kindertijd leer je dat bij alles wat je doet, er iemand zegt of het goed is of fout. Maar als volwassene werkt het niet zo. Meestal geeft niemand je die terugkoppeling, of, als mensen dat wel doen, hebben ze er een andere bedoeling mee. Denk bijvoorbeeld aan die manager die bij het beoordelingsgesprek vooral kijkt naar wat goed is voor het bedrijf, en niet noodzakelijk naar wat goed is voor jou. (Niet alle managers doen dat, hoi M.!)

En als je dan op zoek gaat naar iets om je voortgang in het leven meetbaar te maken, zoals hoeveel geld je hebt, of hoe groot je auto is, dan word je daar over het algemeen niet gelukkig van (maar gelukkig wel rijk, zoals Wim Sonneveld al zei).

Misschien dat daarom video games zo populair zijn: die geven je wél een score als je iets doet. Ze geven je de illusie dat je invloed hebt op het resultaat.

Maar in het echte leven zul je zelf moeten beoordelen of je het goed doet, en dat is niet altijd makkelijk.