“Hij dacht: ze zijn nu zo oud, ik moet nog gauw even vragen hoe de familiegeschiedenis in elkaar steekt!” Mijn tante (88) lachte terwijl ze het zei tegen mijn andere tante (90).

“Nou”, zei ik, “ik ben gewoon nieuwsgierig waarom oma in Parijs geboren is.”

“Het zit zo”, zei ze. “De vader van je oma trok schepen, met een touw, met de hand. En eind negentiende eeuw was er voor hem meer werk in Parijs dan hier. Daarom hebben ze een paar jaar daar gewoond, en is je oma daar geboren. Toen ze later weer in Nederland waren, zeiden de juffen op haar school: ‘Anna, praat nog eens Frans!’ Want ze vonden dat ze het zo mooi sprak.”

Mijn oudste tante keek glimlachend toe. Ze is precies mijn oma. Mijn moeder leek van het hele gesprek niks meegekregen te hebben, en staarde voor zich uit.