We liepen in een nieuw bos. Het was herfst. Ik had mijn camera bij me. Net naast het pad groeiden kluitjes paddenstoelen. Ik ging door mijn knieën om er een foto van te maken.

Achter ons zei ineens iemand: “Mooie paddenstoelen, hè?”

Lezers, als ik niet op mijn hurken had gezeten was ik een meter in de lucht gesprongen.

Het was een man van middelbare leeftijd, die ons geruisloos gevolgd was. Wat best knap was, in een bos vol droge herfstbladeren.

We knikten en liepen gehaast verder. Hij volgde ons niet.