“Jij wilde de koffie met suiker en melk, hè?”, zegt mijn moeder vanuit de keuken.

“Nee, gewoon zwart, ma”, zeg ik.

“Wat zeg je?”

Mijn moeder is slechthorend, dus ik loop naar de keuken. “Gewoon zwart, niks erin.”

“Oké.” Ze giet water in het koffiezetapparaat, en morst wat.

“Suiker en melk, toch?”

“Nee hoor, gewoon zwart.”

“O ja”.  Ze begint de koffie in het filter te scheppen, en telt mee. “Hoeveel schepjes had ik er nu al ingedaan?”

“Twee, volgens mij.”

“Dan nog eentje. Jij wil straks met suiker en melk, hè?”

“Nee, alleen zwart, niks erbij.”

Ze zet het apparaat aan en we lopen naar de woonkamer. De tijd zal langzaam gaan bij dit bezoek, dat voel ik al.