Een van de vele geslaagde grappen in Asterix op Corsica gaat over Corsicaanse kaas. Ik weet niet of je die kaas wel eens in het echt geroken hebt, maar de geur is werkelijk adembenemend. Als Asterix en Obelix dan ook op de boot naar Corsica zitten, en de balling Ozewiezewozewiezewallakristallix maakt zijn geliefde kaas open, vallen ze bijna flauw van de lucht.

En dan ruikt de Corsicaan, over de geur van de kaas heen, de aroma’s van zijn eiland, die naar binnen waaien. “Dat vermoeden van rozemarijn en lavendel… vrienden”

Als kind snapte ik deze grap niet, maar nu moet ik er elke keer weer om lachen, hoe vaak ik het ook al gelezen heb.