In zijn boek “A Swim in a Pond in the Rain” geeft George Saunders de volgende schrijfoefening:
Write a 200-word story. But (and here’s the trick), it has to be exactly 200 words long (not 199, not 201) and you can only use 50 unique words in the process.
Dit lijkt heel moeilijk, en dat is het ook. Toch wilde ik het proberen. Hier is het resultaat, gebaseerd op een tweet die ik ooit schreef:
In het bos woonde een zonderling die een bromvlieg als huisdier hield. Een vrouw was verdwaald en klopte aan.
“Mag ik binnenkomen?”, vroeg ze.
“Ja”, zei de zonderling.
Ze ging zitten waar de bromvlieg was. De bromvlieg vloog verdwaald op en ging zitten.
“Wat is het stil”, zei ze.
De zonderling bromde. De bromvlieg was stil.
“Is dat een bromvlieg?”, vroeg ze.
“Ja en nee,” zei de zonderling, “het is een huisdier.”
De vrouw hield haar adem in.
“Een huisdier”, zei ze.
De zonderling bromde.
“Is dat een grap?”, vroeg ze.
“Nee”, zei de zonderling.
“Wat heb je nou aan een bromvlieg als huisdier?”, vroeg ze.
De bromvlieg vloog naar de zonderling.
“Het doet denken aan mijn vrouw. Die bromde ook.”
De vrouw was stil.
“Sorry”, zei ze.
“Ja”, zei de zonderling.
“Is ze nou in het bos?”, vroeg de vrouw.
“Ja”, bromde de zonderling.
De vrouw keek naar het bos. De zonderling keek naar de bromvlieg.
“Mag ik blijven?”, vroeg de vrouw.
De bromvlieg ging op de vrouw zitten. De zonderling keek naar de vrouw en lachte.
“Nee”.
De vrouw lachte ook en de bromvlieg vloog op.
“Ik was verdwaald.”, zei ze, “Nou ga ik.”
Het bos was stil.