Drie dingen over drie dingen (bijna):

• Toen ik ’s morgens uit het raam keek, zag ik drie katten met hoge ruggen elkaar aanstaren, als in een Mexican standoff. Eentje rende al snel weg, een ander kroop onder een auto. De grootste ging soeverein op zijn achterpoten zitten.
• Onderweg naar kantoor zag ik een man die drie witte kefhondjes uitliet. Hij tilde er eentje op aan de halsband, en keek dichtbij naar het achterwerk, zoals je soms ouders ziet doen die willen weten of de luier van hun baby vol is.
• Bij een wandelingetje tijdens de lunch kwam een oudere vrouw me tegemoet gelopen met een kinderwagen. Oma die haar kleinkind wilde kalmeren? We zeiden elkaar beleefd goedendag. Halverwege mijn rondje kwam ze me weer tegemoet. We lachten ongemakkelijk in herkenning. Er was geen derde ontmoeting.

“Hallo.”
“O, hallo. Zit u op het bankje?”
“Jazeker.”
“Mooi, dan weet ik dat we hier naar rechts moeten. Kom, we gaan naar rechts.”
De geleidehond liep rustig rechtdoor.
“Hij wil rechtdoor omdat daar het winkelcentrum is, dat vindt hij interessanter.”
De hond vertikte het om nog een stap te verzetten. Pas na veel rukjes aan zijn geleidebeugel ging hij weer vooruit.

Iedereen is op zijn eigen manier eigenwijs. Wij hebben geleerd dat je blinde mensen alleen moet helpen als ze er zelf om vragen, en dat je hun geleidehond niet mag aaien. Dat laatste lukte, met veel zelfbeheersing, maar toen de man bijna tegen een boom aanliep konden we het niet laten om hem te waarschuwen. Het was niet nodig, want hij had de boom al aangetikt met zijn stok.