Als je over het strand slentert, met de wind door je haren en de golven een witte ruis op de achtergrond, dan is het makkelijk om over het hoofd te zien wat er op de grond ligt. Zoals bovenstaand (overblijfsel? van een) plantje. En zo werkt het heel vaak in de natuur. Er is van alles te zien, maar je moet er wel op letten.

Laatst zag ik bijvoorbeeld een dopje van een eikel, en was het me nog niet eerder opgevallen hoe ingenieus dat in elkaar zit. Het zijn een soort versteende blaadjes die in een regelmatig patroon met elkaar verweven zijn. Kijk er maar eens naar, de volgende keer als je in een bos bent (pas wel op voor de eikenprocessierupsbrandhaartjes).