Vogels stuiven weg als je aan komt lopen, onder luid gekwetter. Honden willen graag even aan je snuffelen en rennen dan verder. Katten negeren je. Maar de ree, die is anders. Ik ken geen andere dieren die je zo intens aan kunnen staren. En je hoort ze denken: “Is dat dier met zijn rare blauwe vacht een bedreiging voor mij, of kan ik nog gauw een polletje gras eten voordat ik weg moet rennen?”

’s Graveland, januari 2016