We gingen naar een restaurant om te lunchen. Buiten werd het steeds donkerder, totdat een hoosbui losbarstte en de weinige mensen die nog op het terras zaten zich naar binnen haastten.

Toen ik even later weer naar buiten keek, stond een groepje wandelaars te schuilen onder een van de grote parasols op het terras. Onder hen was een meisje, dat tussen de volwassenen in op de tafel was gaan staan, zodat ze met haar hoofd net boven de hoofden van de anderen uitstak. Ze had haar capuchon op en keek roerloos voor zich uit naar de regen, die in grote grijze vlagen naar beneden kwam.

Ze was als een madonnabeeld, dat door sterke mannen onder een baldakijn in processie door de straten gedragen werd.

Enkele minuten later was het terras weer leeg, alsof er niets gebeurd was.