Op een feestje kom je een oude vriend tegen die je al jaren niet meer gezien hebt. Je raakt aan de praat en meteen weet je weer waarom je met hem bevriend was. Hij haalt herinneringen op en doet dat grappig, welbespraakt, en met veel zelfspot. Je krijgt er een warm nostalgisch gevoel van.

Dan begint hij te praten over een moeilijke periode in zijn leven, en je denkt: wat erg dat hem dat overkomen is. En wat zijn mensen vervelend tegen hem geweest.

De klaagzang duurt echter net iets te lang. Er zijn wel heel veel mensen met wie hij conflicten heeft gehad. Je betrapt jezelf erop dat je de klok in de gaten begint te houden. Misschien lag het probleem wel niet bij die anderen, maar was je oude vriend zelf de oorzaak. Andere gasten werpen je een meewarige blik toe. Zouden zij de verhalen al uitentreuren gehoord hebben?

Je hakt de knoop door. Je excuseert je en gaat naar het toilet. Zonder afscheid te nemen ga je naar buiten.

Dit is mijn recensie van dit boek. Ik heb alleen de eerste helft gelezen.