Omdat veel bandjes tegenwoordig zo retro mogelijk proberen te klinken^*, kun je met een gerust hart een album uit de jaren ’70 opzetten zonder dat je het idee hebt dat je naar oude muziek zit te luisteren. Bijvoorbeeld Marquee Moon van Television, uit 1977. Dat klinkt alsof het gisteren opgenomen is door een stel jonge honden die net ontdekt zijn. Met uitzondering van het titelnummer, dat met zijn lengte van 10:39 minuten en zijn eindeloze gitaarsolo wat gedateerd aandoet.

^*Normaal gezien zou ik hier een aantal hippe bandjes noemen die retro-muziek maken. Maar zo goed ben ik niet op de hoogte van de hedendaagse muziek. Dat is niet erg, want ik ben geen personage uit een boek van Nick Hornby^**, dat aan dat soort kennis zijn eigenwaarde ontleent.

^**Ik zou overigens niet weten hoe een personage uit een Nick Hornby-boek zich precies gedraagt, want ik heb nog nooit iets van de beste man gelezen.